Hayret diye sessizce mırıldandım esen rüzgarın eşliğinde.

-Hızla eskiyor yokluğun ki, varlığın gün yüzü görmemişken, yepyeni karsimda duruyorken böylesine.Şimdi anlıyorum neresinden su alıyormuş senli hayatım; seni ölüm kadar büyütmüşüm yaşamımda, sanki ölümün zıttı yaşam değilmişte senmişsin gibi.. Hani olmazsan olmazmışım gibi...
Sanki varmısın şimdi, e ben varım işte. Üstelik yarın nasıl bir seni seveceğim endişesi ve düşüncesi yok içimde, daha yeni tanıştığın bir insan yada arkadaşınmı olacağım, öbürgün dokunmadan duramadığın sevgilinmi olacağım düşüncesi yok içimde. Onca olaydan sonra durabiliyorsun karsimda ya nalan. Gercekten yüzsüzsun seni tanidigim her güne lanet okuyorum.

Tek kelime etmiyordu uzun kömür karasi saclari yüzünü kapatiyordu. Esme be ruzgar esmede göriyim o gül yüzünü bana bakan o gozlerini esme rüzgar...