Beyler herşeyden önce olayın gerçekliğini kavramanızı istiyorum. Böyle şeylerin bu dünyada çok olduğunu ve olabilceğinin farkına varmanızı bunu idrak etmenizi istiyorum. Birşeye inanmamak isteyen biri zaten inanmaz şüpheci yaklaşımlarınız sizleri çok bir yere zütürmez bu konuda. Çünki bu hayatınızın göreceği en kara günlerdir. işte bizde 3 arkadaş hayatımızın en kara gününe adım atmak üzereydik.. Bilen bilir izmirde harabe yerler vardır alsancak kesimlerindede çoktur bizde 3 arkadaş severiz böyle yerlere girelim. Bir gün yine otobüs ile önünden geçerken gördüğümüz yere girmek istedik. Büyük bi arazi içerde 2-3bina ve bir su deposu var. Girdigimiz yerleri geçecem fotoğraflarla anlatmam lazım oda zor bi ara yollarım fotografları tuhaf resimlerle ve her katında anlaminı bilmediğimiz bir harabe düşünün asıl olay ondan sonra.

Evet beyler o akşam en kötü kabusumu gördüm hayatımın en karanlık anlarını yaşamaya o gece başladım. Gece olduğunda kabusumda aynı yerdeyiz ve üçümüz su deposunun en üst merdivenindeyiz. Bir kadın geliyor ve bize buraya neden girdinizki neden böyle birşey yaptınız diye üzgün üzgün konuşuyor. Bir anda gözleri alev gibi olan kadın bizi yere fırlatıyor. Ve arkadaşlar uyanmıyorum hala rüyadayım. Rüyalarla ilgilenenler varsada açıklayabilir. insan rüyada ani ve acı verici birşey olduğu anda beyin bilinci açar ve uyanır. Evet ben uyanmadım acı çekiyordum kemiklerim sızlıyor ve diğer arkadaşlarım ölmüş yanımda yatıyorlar. Ve o kadın yanıma gelerek bana hayatının en karanlık günlerini yaşıyacaksın diyor ve oara uyanıyorum. Annem başımda babam başımda bana bağırıyorlar uyan diye uyandığımda sızlıyor hala her tarafım. Yatağımın içi kan olmuş ve sırtımda kesiller var . Kemiklerim kırılmış gibiydi. inanın bu gerçek her kelimesi kelimesine. Bu kısmı hiç ilginç değil asıl ilginç olan arkadaşlarımın sabah grubumuzda aynı rüyayı sadece yaşayan kişinin kendileri oldukları şekilde gördüklerini söylediler ve herkesinde sırtının bir omurgasının iki tarafında paralel ve boyun kısmandı yan şekilde kegib var. Sözlükte çok okudum böyle şeyleri hiç birine inanmazdım. Çok korkmuştum. Üçümüzde korkmuştuk. Ailelerimize durumu anlattık. Burhanın babası dini ile haşır neşir olan bir insandı daha fazla bilgisi vardı hepimize göre. Ve o anlattıklarımızı dinlerken göz bebekleri büyüyordu. Bizi hocaya zütürmeye karar verdi. Hepimiz bu durumda tabiki daha çok korktuk. Ve diğer gün hocanın yanına gidicektik. Manisada çobanisa adında bir köy. Kim olduğunu ne olcağını neresi olduğunu bilmiyorduk.

edit: beyler hikaye çok uzundur okumak isteyen varsa rezlesin devam edeyim tamam gercek bir hikayedir devamıni dinleyince anlıcaksınız zaten.

edit2: fotoğraf lardan biri attiğim fotoğraf