O hafta içinde Gizeme hep soğuk davrandım. Neyin var diye sorduğunda cevap vermedim. Benden bir şeyler saklaması açıkçası ağırıma gitmişti.Ben ona tüm hayatımı anlatmışken onun benden gizlediği şeylerin olması canımı sıkıyordu.Bir gün okul çıkışında Gizem eve gitmiycem dedi.Ben de tamam dışarda takılırız.Yok dedi bir işim var sen git istersen ben annemle buluşcam dedi. Tamam dedim.Öpüştük ayrıldık.Ama içime bir kurt düştü. Gizemi takip edecektim. Gerçekten Gizem yaptığımı görürse çok büyük ayıp olurdu. Riskli bir şeydi ama vicdanım rahat etmedi. Gizeme hissettirmeden onu takip ettim.20 dk sonra falan Gizem bir kafeye girdi. Ardından ben de girdim.Dar bir merdiven çıkılıyordu kafeye. Kafeye çıktım. Baya büyük bir yerdi. Gizeme baktım. Gitti bir masaya oturdu.O an gözüm karardı.1-2 sn içinde intihar etmeyi bile düşündüm. Oturduğu masada muhafazid vardı.