annesini balicilere öptürenlerin başlığı

Kafamı kaldırıp Elif’e baktım. Kendine gelmiş, silahıyla yaklaşan ölülere ateş ediyordu. “Arabaya binin. Tamamız. Elif sen sürüyorsun. Dönüyoruz!” diye bağırdım gerimde kalan grubumuza. O esnada arkamı döndüm ve iriyarı bir kadınla göz göze geldim. Daha ne olduğunu anlamadan üzerime atladı ve yere yığıldık. Zeynep’in sözleri hala aklımda : “Ona yardım edin. Ne izliyorsunuz?”

Boynunu tutarak onu üzerimden attım. Vücudumda açacağı en ufak yaranın nelere mal olabileceğini biliyordum. Bana yaklaşmaması için tekmeler savurmaya başladım. Gruba dönüp baktığımda Elif’in Zeynep’i sürükleyerek arabaya taşıdığını fark ettim. Ayaklarımı kemirmeye çalışan kadına son bir tekme atarak sürünmeye başladım. Var gücümle “Zeynep!” diye bağırdım. Fakat karım bayılmıştı. Sanırım korkusuna yenik düşmüştü. Elif onu arka koltuğa bindirdikten sonra şoför koltuğuna geçti.

Oğuz kalabalık bir grubun arasında kalmıştı. Erdal ise yerden sopayı alırken  “Kurşunum bitti.” diye bağırdı.  “Çabuk arabaya atla ve eve git.” diye cevapladım. Kafasını iki yana salladı. Daha yüksek bir tonla Elif’e seslendim : “Arabayı çalıştır ve eve gidin.”

Elif Zeynep’in silahını bana doğru fırlattı ve dediğimi yaptı. Arabayı çalıştırdıktan sonra Oğuz’un peşindeki ölülerin üzerine sürdü. Birkaç tanesini çiğnedikten sonra hızlıca dönüp çarşının çıkışına yol aldı.

...