annesini balicilere öptürenlerin başlığı

Burada tanıştığımız insanlar bize zarar verecek cinsten değillerdi. Herkes farklı konular üzerinde çalışıyordu. Bütün grup elemanları gözcülük yapıyordu fakat erkekler erzak bulmaya, kendi tabirleriyle “Ava” daha sık çıkıyorlardı. Elif ve Emine ilaçlar ve yemeklerden sorumluydular. Zeynep’i ve beni şimdiden aralarına kabul ettiler. Fakat benim fikrim değişmedi. Yeni dostlar edinmiş olsak da kendi evimizde yaşamaya devam etmeliyiz. Bu bir gecelik değişiklik olarak kalmalı.

Çadırın bize ayrılan küçük bölmesine geçtik. Zeynep saniyesinde uyudu. Bu kadar yenilikten sonra yorulmuş olmalı.

Ben bu satırları yazarken Recep yanımıza uğradı : “Alt katta birkaç tane ölü var. Dışarısı sessizleştiğinde onların sesleri buraya kadar gelir. Bağrışmalar duyarsanız garipsemeyin diye söylüyorum. Merak edilecek bir şey yok.” Recep dışarı çıkmak için döndüğünde araladığı çadırın arasından terasın ucundaki Emine’yi gördüm. Nöbet sırası ondaydı sanırım.

Yarın öğlen herkese veda ettikten sonra eve döneceğiz. Umarım yağmur o zamana kadar diner. Şimdi uyumalıyım.