annesini balicilere öptürenlerin başlığı

Kızımın ölümünden birkaç saat sonra Serpil “Kızımız yaşıyor.” diye çığlıklar atmaya başladı. Ama polisin anlattıklarının doğru olduğunu Seval annesine saldırdığında anladım. Yapacak bir şeyim yoktu. Kendi kızımı vurmak zorunda kaldım. Sonrasında her şey sırayla gelişti. Seval’den sonra silahı Aslı’ya doğrulttum ve tetiği çektim. Serpil fark etmedi bile. Bir boynundaki ısırığa, bir de Seval’e bakıyordu. Hiç düşünmeden karımı da öldürdüm. Cesetlerimizin başkalarına yem olmasını engellemek için kapıyı kilitledim. Beklemeden silahı kendi kafama doğrulttum. Fakat merminin bittiğini tetiği çektiğimde anladım. Bütün bu katliamdan sonra bu kadar kolay kurtulamayacağımı biliyordum. Fakat her şeyi onların acı içinde yaşamasını istemediğim için yaptım.

Belki silahım yoktu ama kendimi bir bıçakla da öldürebilirim. Sen bu satırları okuduğunda kızımı benden alan hastalık hala çevrene aitse hiç düşünme ve benim yaptığımı sen de yap. Çünkü biz bu cezayı hak etmedik…”

...