annesini balicilere öptürenlerin başlığı

Apartmanın çıkışına geldiğimizde bizi iki çocuk yaşta ölü karşıladı. Bu yeni arkadaş biraz acımasız çıktı, fazla detaya girmek istemiyorum ama sokak kavgasını sever gibi bir hali vardı.

Birkaç dakika içinde evin önüne kadar geldik. Durup arkamı döndüm ve ona güvenip güvenemeyeceğimi düşündüm. “Tamam. Beni içeri davet etmek zorunda değilsin. Ben başımın çaresine bakarım.” dedi kendinden emin bir ifadeyle.

22-23 yaşlarında bir şeydi. Hiç düşünmeden hayatını riske atıp bana yardım etti. Onu şuan dışarıda bırakmak ölüme terk etmek ile eşdeğer bir şeydi. “Beni izle.” diyerek hızlı bir şekilde apartmanın sokak kapısına yöneldim. Sık sık dönüp onu kontrol ediyordum. Sürekli tetikte, her şeyi görüyor, takip ediyor gibi bir hali vardı. Apartmanın kapısından girerken telsizi tekrar ağzıma zütürdüm.

Telsiz Kenan : Zeynep kapıyı aç. Bir misafir ile birlikte geldim.

Kapımızın önüne geldiğimde Zeynep gözyaşları içersinde üzerime atladı. Bir yandan onu teselli ederken bir yandan da genci içeri buyur ettim. Salona geçtiğimizde Zeynep adamı fark etmemişti bile. “Sen kendini ne sanıyorsun? Ya başına bir şey gelseydi? Ölüyordum meraktan. iki dakika daha gelmeseydin çatal bıçak ne varsa kapıp peşine düşecektim.” diye söylenmeye devam ediyordu. Elimdeki silahı tekrar ona verirken teşekkür ettim, hem silah için hem de hayatımı kurtardığı için.

Zeynep sakinleştikten sonra misafirimizin hikayesini dinlemeye başladık. Daha fazla yazacak halim yok. Onu da başka bir zaman anlatırım artk