+14
Zeynep yine ıslak ıslak bakmaya başladı. “Yok yok niye mücadele veriyorum ki? Ağlayacağım Kenan tutma beni.” dedi. En son mutluluktan ağladığında Elif ve Numan’ın düğünündeydik. Artık nasıl seviyorsa Elif’i, onu Numan’dan kıskanıyordu.
Karıma tanışma yıl dönümümüzün şerefine bir yüzük hediye ettim. Ayın 19’unda Mehmet Bey’in evinin kasasında bulduğum yüzük. Onun eski sahibi de büyük ihtimal tokanın eski sahibi gibi artık hayatta değil. Ben bütün bunları aklımdan geçirirken Zeynep ağlamak ile sevinç çığlıkları atmak arasında gidip geliyordu.
Karşımdaki güzel kadın dışında günü güzel kılan şey gökteki yıldızlardı. Gece boyunca onları izledik. Her şeye rağmen bugün bize güzel anılarımızı hatırlattı.
Gün lavaboda başladığı gibi lavaboda bitti. Zeynep hanımın aklına Emel Sayın’ın “At Kadehi Elinden” şarkısı gelmiş olacak ki eve inmemize yakın kadehini yere fırlatıp kırdı. Sonrasında ise şişeden içmeye devam etti. Ta ki istifra edene kadar.
Eve döndüğümüzde sokak kapımıza iliştirilmiş bir kağıt olduğunu fark ettim. Zeynep fark etmeden cebime indirdim. Bundan daha sonra bahsedeceğim , belki de bahsetmem.
