Açtı telefonu ünal,
- efendim anam dedi.

-yavrum kurban olduğum nasılsın

-iyiyiz ana ne olsun işte yatıyoruz hep iş güç yok aynı buralar siz nasılsınız babam nasıl orhan falan

-hepsi iyi kuzum Orhan okulda baban işte seni soruyordu aramadın mı bugün

-yok ana ya sabah çok uyumuşum rahata alıştık burda urfa yedirip içirip yatırıyo

-canın sağolsun kuzum sen rahatsan bizde burda rahatız allaha emanet ol yavrum

Gibi konuşmalar geçiyordu hep aralarında, yüreği dayanmaz, üzülürler diye söylemezdi görevlerini arayamazsa da bi bahane bulurdu.
gerçi sadece o değil, burdaki çoğu kişi aynı yola başvuruyor merak etmesin sevdikleri diye.

Konuşması bitince döndü timine, Kartallar şimdiden uçmaya başlamıştı bile şöyle yapacam böyle yapacam mavranın bini bi para, ortam güzel hepsinin yüzü gülüyor ama ne acıların beklediğini kim bilecek kim söyleyecekti onlara şimdiden kahbe şırnağın onlara ne acılar çektireceğini..