annesini balicilere öptürenlerin başlığı

Gün 8 – Köpek Öldüren 

Artık salonun panjurları da kapalı. Zeynep salonun duvarına dışarıdan vurulduğunu söyledi. Sanırım hırsızlar evlerin boş olup olmadığını yokluyor. Zeynep’e söylemedim fakat geceleri artan çığlıklar gittikçe daha yakından geliyor. Apartmanın dışındaki koşuşturmaları duyar gibiyim. Artık ben de korkuya kapıldım. Elbise dolabının dibinde yıllarını geçirmiş nasıl çalıştığını bile bilmediğim tabanca artık yastığımın altında. Zeynep ise benden gizlice yanındaki komodine bıçak koydu. Meyve bıçağı ile hırsızı korkutmayı düşünen bir karım olduğu için kendimi şanslı hissediyorum. 

Bugün Numan kapımızı çaldı “Koşun çabuk!” diyerek merdivenleri tırmanmaya başladı. Doğruca takip ettim ve dairesinin kapısından içeri daldım. Elif salondaki üçlü koltukta boylu boyunca uzanmış, beni süzüyordu. Gamzeleri kaybolmuş, derisi yer yer morarmış bir şekilde beni selamlamaya çalıştı. “iyiyim ben Numan, ortalığı ayağa kaldırma. Ooo taze damat hoş geldin.” dedi soluk bir sesle. Ama gözlerinin içi ısrarla gülüyordu. Kısa bir konuşmadan sonra Numan ile mutfağa daldık. “Florya Devlet Hastanesi kapatılmış ya da terk edilmiş. Hastanenin bahçesine girdim ama daha ne olduğunu anlamadan siren sesleri duymaya başladım. Olağanüstü hal, yasaklar! Polisler kaybolana kadar arabayı park ettik ve saklandık. Sonrasında ise biraz ilaç ve yiyecek soygunu yaptıktan sonra eve döndük.” dedi gülümseyerek. ilginç ama Numan’ın sözlerinde korkuya dair bir şey yoktu. 

işin güzel kısmı bu gece için güzel bir yemek hazırlayacak kadar erzakım oldu. Ayrıca köpek öldüren de olsa artık bir şarabım var.