ikimiz de bir süre suskunluğumuzu sürdürdük. ilişkimizi başlamadan bitirmiş miydim yoksa? Böyle olursa kendimi hiç affetmezdim. Neyse ki Gizem konuştu.Ya Nur ne olacak dedi. Hani hiç sevgilin olmamıştı ? Güldüm.Nur zorunluluktu dedim. Sizin evin önünde muhafazidle kapışmamızın ardından yine muhafazide dönmüştün hatırladın mı dedim. Kafa salladı. Devam ettim. Tekrar birleştiğinizi sen söylemiştin bana.O haberi duyunca dayanamadım. inanmak istemedim. Kendimi aptal gibi hissettim.Bi gün Nur beni yanına çağırmıştı. Gittim.Oturduk biraz muhabbet ettik sonra sevgili olduk..Ama bu bir oyundan başka bir şey değildi. Nurun kendine bir şey yapmasından korktum.Ona karşı kendimi suçlu hissettim. Benim sana karşı yaşadıklarımı o bana karşı yaşıyordu.En azından o mutlu olsun diye çıkmaya başladık dedim. Gizem yüzünü bana doğru çevirdi. Senin bu güzel kalbinde sadece benim olmam ne kadar şanslı olduğumu gösterir dedi. Güldüm.Senin olmayan kalbin atması anlamsız dedim. Tabi içimden.