Emrenin babasıda geldi yanıma

Gülüyordu işte aradığım buydu bir insanın gülmesi için herşeyi feda edebilirim , en büyük acıyı yaşasam bile.. Geçmiştekiler boşuna dememiş , dost insanın aynası gibi olmalı diye..

Şimdi sıra geldi o şerefsizi bulmaya dedi. Kamera kayıtlarınada bakılmış cidden anayolda resmen kaldırıma çıkmış araba. Pes anasını satayım daha düzgün yol yokmuydu oda tam dönerken arabaya atlamayıp altında kalmamak isteyinde kaburgası üzerine düşmüş bir koluda camdan içeri girmiş adamlar kolunu hemen çıkarıp toz olmuş..

(Kolu kopmamıştı beyler yanlış anlaşılabilir)

Kolundada ciddi kegib yokmuş sadece kaburgasında sorun varmış bir sürede nefes alırken dikkatli olması gerekicekmiş.. Kaburganın ucunuda kesmişler..

Ne desem boş...

Yarın uyanırmış. Anesteziyide özel olarak ağır yapmışlar. Sıkıntılı bir ameliyat olmuş..

Çıktım ben , mutluydum. Hani kahkaha atma sırası gelmemişti belki.. Yinede o an şükür ettim.. 3.cü şükrüm..

Eve gittim yine buz gibi soğuk suyla duş almak istedim bandajı o an söküp atasım geldi...

Yemedi tabi..