Nasıl vardık bilmiyorum hastaneye hatırlamıyorum..

2.kat bir numara verdi onuda hatırlamıyorum..

Çıktık hemen ameliyata almışlar.

Ezgiler damlalar sınıf arkadaşları da toplanmıştı.

Sessizdi. O hastane koridorundaki derin bir soğuk vardır her zaman. O hakimdi sadece bedenimize.

Buralardan fazla birşey hatırlamıyorum inanın beyler çok konuşulmuştur bir konu ama sadece babasının dediği kaburgadaki kemiği kırılmış kalbe batma tehlikesi varmış..

Annemler babamlarda geldi. Sadece baktım o kadar...

Bazen bakmak binlerce sayfalık duyguyu dışa vururmuş derler aynen öyle. Şimdi olsam daha iyi direnç gösterebilirdim. Yinede kardeşimdi be onum. Hep simgemiz Ya kardeşlik Ya ölümdü.

Çok ağırdı be. O zamanlar hayatı yeni öğrenmeye başlamış 'BiZ'lere çok ağırdı..

Aradan ne kadar geçti bilmiyorum ilk sigaramı o gün içmiştim. indim aşağıya. Görevli bir abiden istedim verdi , saolsun..

içtikçe başım dönüyor , öksürüyorum. Kendime eziyet için içmiyordum yanlış anlaşılmasın şu önümdeki 1 saniyeyi bile atlatmak için..

En sonunda yığılmışım bende orda..

Yine aynı sahne yine sakallı dede..

'Ey oğul. Her iyi düşüncenin ardından fesata düşme. isyankarlığı kafandan çıkar korkma. Biz birine ibrahim , yusuf , yakub dediysek yolumuz onunla birdir , üzülme evlat. Şimdi kalk ilk gördüğün yerden suyu iç kendine gelesin gözün pek tutmaya..'

Ne hikmetse hatırlıyorum bunları...

Uyandım. Kalktığımda pansumanım tazelenmiş..

'ilk bulduğun yerden su iç..'

Saksının yanındaki ne suyu bilmiyorum diktim kafama herkes napıyor bu dercesine bakmasına karşılık..

Rahatladım beyler o an. Pgibolojiktir belki ama sizin aradığınız bahane SiZ değilsiniz bazen ufak bir gül bazen ufak bir karınca bazen de bir su..

O zaman ilk dersimi almaya başlamıştım...