dernekten haber geldi birgün, falanca ilçede bizden olan bir amcanın oğlu evlenecek. topluca gideceğiz düğüne kendi derneğimizle. mustafa ile ben oturduk otobüsün en arkasına (tam otobüs sayılmaz yarı minibüs gibi) sohbet ede ede yolu çekiyoruz. mustafa gideceğimiz yerde güzel bir kadın olduğundan bahsetti. muhtar lakaplı birinin karısı.bu muhtar denilen adam, düğün sahibinin kardeşi. mustafa bunun karısının çok güzel olduğundan işte mustafaya bir kaç kez iş attığından bahsetti. açıkçası ben utandım,hem evli bir kadın hem de bu meselenin ucu bakalım nereye gidecek diye bekliyorum. beklemek kötüdür çoğu kez kafanızda kurar kurar lakin ,alıncak olası cevaptan ürküp soramazsınız. içiniz içiniz yer. düğün yerine geldik, bizi karşıladılar... uzun masalar ve üstleri yeşil tentelerle örtülü... hemen hoşgeldiniz faslından sonra masalara geçtik ,anında yemek ikramı başladı... yerken mustafa yine o alayacı sırıtmasını yapıyor... ancak kime neden yapıyor, kestirmek güç... çünkü o gemlik zeytini gözleri tabağındaki pilava bakıyor... bakıp bakıp hafif sırıtıp kafasını sallıyor...