Ensesinde soguk bir el hissetti Ömer,
Noldu lan öldümmü dedi aynı soruyu bu sefer kendine sorarken etrafta Burcudan eser yoktu,
Arkasına döndü ensesine yapışan kişi Enes'ti,
Yılların eskitemediği dost,
ilk okulda aynı ranzada kalmışlardı,
Kader onları lisedede aynı ranzaya yerleştirmişti,
Ah dost,
Gözleri doldu Ömer'in bir anlıgına,
Enes lafa daldı o sırada gözleri dolu bir şekilde,
Napıyon lan denyo burada ? Dedi Enes,
Ömer kilitlenip kalmıştı,
Birşey diyemedi,
Agzından bir tek cümle çıktı sadece,
Dayanamıyorum Enes,
Birbirlerine sarıldı iki eski dost,
Nerden çıkmıştı,
Nasıl olmuştuda buraya kadar gelmişti,
Korkulukların üzerinden inerken yine kader aglarını örmüştü Ömer'in üzerine,
Yine ayakta tutuyordu Ömer'i,
Sanırım sonu yoktu bunun,
Kaçış yoktu,
Ölüm biz istedigimizde degilde,
Kader ne zaman bizi oraya zütürecekse ozaman geliyordu,
Son sigarasınıda içmişti Ömer,
Artık yeni bir paket alması lazımdı,
O sırada polis otosu yanaşıyordu yanlarına doğru,
Kafasını camdan çıkarttı komser,
Gençler bir sorunmu var dedi,
Bu yüz bi yerden tanıdık geliyordu,
Gecenin karanlıgında birbirlerinin yüzlerini seçmek için sanırım köprünün ışıklarına dönmeleri gerekiyordu ki Enes ve Ömer aynı anda Çağrı abi dedi,
Çağrı Reyis,
Efsane komser,
Çağrı Reyis şaşırmış bi vaziyette ekip otosundan indi ve yanlarına yöneldi,
Enes'in Ömer'e sordugu sorunun aynısını bu sefer Çagrı Komser ikisine sormuştu,
Napıyonuz lan burda denyolar...