Hepimizin başına birşeyler gelmiştir bu hayatta,
Kimisi hüzünle karşıladı bu olanları, kimisi sevinçleri ile,
Peki ya kader bizden ne istiyor olabilirdi?
Yaşarken hiç bunları düşündükmü?

1 Ay önce...

Koltukta oturuyor, bütün perdeleri kapatmış, günün aydınlıgını dışarıda bırakmıştı, zaten içindede aydınlıktan bir nebze bi şey kalmamıştı, kalbine tuttugu bütün ışıklar bir bir sönmüş, harap düşmüş, hayat onu epey yıpratmıştı.
Sol tarafında masanın üzerinde duran paketten bir dal sigara daha çıkarttı Ömer,
Agzına aldı ve aynı yanmayan çakmakla bütün duygularını yakmayı denedi,
Çakmak yine yanmamıştı,
Bu sefer sonbaharın esintiside yoktu,
Bir nebze esinti,
Ne güzel olurdu,
Suratına çarpan ufacık rüzgarla belkide kendine gelebilirdi ama o günlerdir evin içindeydi,
Dışarıdan gürültüler gelmeye başlayınca irkildi bi anda, bütün vücudu artık rahatsız edilmekten tiksinir hale gelmişti,
Yinede beyninin ona oynadıgı bir oyun oldugununda farkındaydı,
Artık toparlanması gerekti,
Karşısında duran dosyaların arasında bitirme tezi vardı,
Fazlası ile uzun sürmüştü ve profesörün insafına denk gelmişti,
Kendi ayaklarının üzerinde duran bi insana yıllar hep agır gelmiştir,
Telefonu aldı eline,
Ailesini arada uzun süren bi sohbetten sonra bi nebze olsun rahatlamış bi şekilde bitirme tezini eline aldı ve araştırmaya başladı.

Saat epey ilerlemiş, zaten yarım yamalak kalan dosyayı sonunda bitirmeyi başarmıştı,
Mezun oluyordu artık,
Normalde profesörün kimseye itimatı yoktu,
Fakat aralarında geçen mevzudan sonra profesör onu ayakta tutan tek kişiydi o lanet şehirde,
Çünkü insanlar onu tanımıyordu,
Bir zamanlar etrafa gülücükler saçıyordu..