Acı eşiğim yüksektir kendi çapımda. Biz sokaklarda oynadık 90 nesliyiz biz. Haliyle başımızdan az buz olay geçmedi . Onları yazmaya üşendim ama olsun diğerlerini yazayım.

Sene 2006 olması lazım . Lise 2 deydim o sıralar. Deli çağım libido tavanda. Basketbol oynuyorum yetenek var biraz. iyi de sıçrarım smaç basayım dedim okuldaki turnuvada. Tüm okul izliyor . Gaza geldim tabi. Daha önceden de başardığım smacı tekrarlamak istedim. Yerden yükseldim tek elimde topla çembere yaklaşarak. Tabi karşımda ki çocuk kambura yattı benim denge şaştı. Zaman ağır geçiyor ben şoktayım sol ayağımın üzerine düştüm. Kırılan kemikleri hissedince şok geçti. Normalde ilk etapta hissedilmez ama ben hissettim. Kaval kemiğim ayrı bileğim ayrı kırıldı. Daha sonrasında ameliyatlar ,braceler vidalar, değnekler... O günden sonra basketbolu eski şevkimle oynayamadım zaten. Çoğu arkadaşım şuan büyük kluplerde tabi bunlar kısmet işi.

Bir de gelelim böbrek taşı mevzusuna. Bakın iki kez kanser atlatmış adamım ama böbrek ağrısı geçsin diye bir üçüncüsüne yakalanmak isterim. Tarif edilemez bir şey. Düşündükçe , hatırladıkça kötü oluyorum. Peder Bey de asker. Az gezmedik Askeri Hastaneleri bak anılarım canlandı gene.

Özel Hastane bir farklı tabi orası ayrı.