idili yanımda istiyordum. idil gerçekten esaslı kızdı. ve 3-5 kuruşun peşinde olan bir kız da değildi. zaman geçirip dertleşeceğim bir kızdı ve geçmişimi de bilen bir kızdı. buraya geldikten sonra onu ikna edecektim. en azından etmeye çalışacaktım. her başarılı erkeğin arkasında bir hatun vardır nihayetinde *

aradan bir hafta geçti ve idil artık gelmişti. idili karşılamak için otogara gittim. otobüsten iner inmez göz göze geldik ve bana doğru koşarak boynuma atladı. sanki yıllardır görüşmeyen aşıklar gibiydik. kim bilir belki de ilerde sevgili olacaktık.

idili aldım taksiyle eve geçtik. durumdan aliye bahsetmiştim. ali olumlu karşılamıştı. zaten idil benim odamda kalacaktı 1 hafta. belki de devamlı... idille üniversite2de bişeyler atıştırdıktan sonra eve geçtik. pek fazla eşya getirmemişti yanında. eve geçip yerleştik.

-idil seni buraya bir hafta diye çağırdım belki. ama ben sürekli yanımda olmanı istiyorum.

-gerçekten mi halidaki

-gerçekten.

-ama nasıl olur. ne yaparım burada.

-eğer istersen benim çalıştığım mekanda seni işe aldırırım. çalışırsın hem. burada benimle kalırsın. benim senin gibi birine ihtiyacım var.

-tamam olur. düşünücem bunu. zaten ankarada da düzgün işlerle uğraştığım yok. annem desen ya eve gelir ya gelmez. kimle , ne yapıyor haberim yok. arar söylerim. zaten pek umursamaz.

-bu güzel haber. yani kalman *

işte bu haber ve bu olanlar beni iyice motive etmişti. zaten okuluda iyice salmıştım amk...