Bu sefer kendi hayatını kendi gibmişti, lanet olası zıkkım, onun takuna kaza yapmış, araba haşat olmuş, kendide arabadan farksız bi şekilde hastaneye kaldırılmıştı.
Kaza raporunda şu kelimeler çok basit yazıyordu aslında,
Kaza yapan sürücü 180 ile viraja girmiş yapılan incelemelerde gaz pedalının sıkıştıgı,ani frenle yol yagmurluklarına girerek elektrik diregine çarpmıştır.
Ne kadar basit cümleler degilmi?
Gözlerini yavaş yavaş açmaya başlamıştı,her tarafı sızlıyordu, sanki yıllardır bi ölü gibi bu yatakta yatıyordu.
Yıllar olmamıştı ama 2 ay komada 1 aydırda yogun bakımdaydı,
Artık kendine gelmişti,
Başında bekleyen yaşlı gözler vardı onun,
Annesi,
Babası,
Kardeşleri,
Hemşire kendine geldigini söyleyince hepsi birden odaya yıgılmıştı,
Kimse tutamamıştı ailesini kapıda beklemeleri için,
Aylar geçmiş ve o kendine gelmeyi başarmıştı,
Hayat işte bazı yerlerde bazı şekillerde size yön vermekten aslında hiç vazgeçmiyor,
Gözleri doldu bi anda, karşısındaki insanların gözleri sevinçten doluylu ama onunkiler pişmanlıktan.
Kavrayamıyoruz ya bazen neden ne sebeple pişman oldugumuzu?
Babası kulagına egildi ve canın sagolsun oglum dedi,bir damla gözyaşı düştü babasının yanagında kendi göz yaşlarının içine, sesi pek çıkmasada o esnada binlerce kez özür dilemişti, kordidorda bekleyen insanlarında sevinç çıglıkları duyulabiliyordu,
Sanki herkes uyanacagını bilerek onu beklemişti o gün o koridorda. Hayat ne garip degilmi?
Bizim dışımızda işliyor bazı işler.
Doktor artık onun dinlenmesi gerektigini bundan sonrası için elinden gelen herşeyi yapacagını söylemişti.
Kaza esnasında hava yastıkları boynunu ve gögüs kemiklerini kırmış üstüne üstlük çarpmanın etkisi ile arka tarafa savrulmuş tavan üzerine çökmüştü, kurtarma ekibi onu zar zor nefes alırken bulmuştu,
Ve şuan yaşıyordu,
Hayat ona bütün bu olanları yaşatırken bir yandan gülümsemiş ve ona tutunacak bir dal bırakmıştı.
Gözleri yogun bakımın penceresine ilişti bir an,
Biri vardı,
Bir kadın,
Veya onun hayatında farklı bi yerde olmuş bir insan,
Gözleri doluydu onunda,
Konuşamıyor,ona dokunamıyordu,
Bu kadın ondan gideli pekte fazla bir zaman olmamıştı,
Ama evet o kadın onu yarıyolda bırakmış,
Şimdide yogun bakımın penceresinden onu izliyordu.
Tuhaftı hayat çok tuhaf..