Merve ile yaşadığımız olay sonrası ne Merve beni ne ben Merve yi aradım.
Dersten çıkıp Merve nin sınıfına koşarım.
Merve nin sınıfını dikizlerim, ama Merve yi bulamam. Polen yanıma gelir, kollarını omuzlarıma koyup "çok mu özledin beni" der. Geri çekilirim, "Merve derse gelmedi bundan sonra da zor gelir" dedi...
Merve nin evine giderim. Kapıyı tıklatırım...
Kapı açılır, Merve açmıştır, ama çok bitkin ve üzgün bir halde karşıma çıkar.
Ona sarılırım ve eve girerim.
"Burak, niye geldin" der bana. Ben de özlediğimi söylerim.
"Burak, ben sana her şeyimi vermeye hazırım; ama sen değilsin. Sen beni sevmiyorsun, sadece güvenecek bir liman arıyorsun. O akşam beni reddettin, farkındayım her şeyin; nasıl ağar bir duygu bu bilir misin? Sen beni sadece arkadaş, yanında duracağım bir oyuncak olarak görüyorsun...
Ben artık buma dayanamam, lisemi değiştireceğim. Bizim için her şey bitti, her şey... Zaten bir şey de yaşanmadı" der ve ağlamaya başlar.
Göz yaşları o kadar simetrik akıyordu ki, bir insan bu kadar mı kusursuz yaratılır Tanrım.