Hastaneden Galdaşın kollarında çıktım, yürüyemiyor, tam olarak göremiyor, sevemiyor ve hiçbir şeye güvenemiyordum yani sizin anlayacağınız, yaşayamıyordum.

Eve girdiğimde Selim abinin kokusunu aldım ilk, doğru düzgün ağlayamıyordum bile. Tek gözümle ağlayabildiğim kadar ağlayacaktım işte.