Okula gitmediğimin ikinci günü sabah erkenden bir telefon geldi. Söverek uyandım. Ama ekranda Gizemin adını görünce zıpladım yataktan üstüme başıma çekidüzen verdim niyeyse. Sonra hemen sesimi düzelttim. Açtım telefonu efendim dedim. Telefonun öbür ucundan Gizem sesinin tüm sevimliliğiyle günaydın uyandırdım sanırım daha sonra ararım istersen dedi.Ben de yok uyanmıştım zaten sorun değil dedim. Neden gelmediğini merak ettim de bir sorun mu var bana anlatmadığın dedi Gizem. Biraz dinlenmek istedim bir şeyim yok en son gördüğünden daha iyiyim diye cevapladım. Benim yüzümden kendini üzmesini istemezdim. Yarın gelicek misin diye sordu Gizem. Hayır birkaç gün daha dinlenirim heralde haftaya gelirim dedim.O da bir an önce iyileşmeye bak gel okula şimdi kapatıyorum ders başlayacak daha sonra tekrar konuşuruz baybay dedi. Görüşürüz dedim kapattık. Gizemden bir görüşme sözü daha almıştım. Tüm gün o görüşmeyi bekleyecektim. Belki de benim için dünyanın en güzel şeyiydi.