Bizim fikirlerimiz, düşüncelerimiz ve hislerimiz daha farklı olduğu için basit insanlar bizi anlayamıyor. Yani birisiyle yakın olmak istiyoruz ama bu beni anlamaz diyoruz.Bi nevi küçümseme.Bi nevi küçümseme.Çevremizde hep basit insanlar var.Ne içimizi açsak anlar ne karşılıklı konuşsan zevk alırsın ne de birlikte bir aktivite yaparsın. Kendilerini istihfaf ettiğimiz insanların bizi anlamasına imkan yok, anlayabilecek olanlar ise zaten istihfafa layık olmayanlar.

Kendisine ait fikirleri olmayan, düşünmeyen,hissetmeyen, hissetse bile bunu açıklanamayan, kelimeye dökemeyen,ne için, neden yaşadığını bilmeyen sorgulamayan, yoğun duygular yaşamayan insanlarla işimiz ne ki?Neden onlarla bi yakınlık kuralım? Yalnızlıktan kurtulmak için kendimizden uzaklaşırız. Yalnız olmamak için bir şeyleri feda ederiz ama ne kadar tatmin edecek ki?Kusurları feda etmediğin sürece hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hala kabul edemiyor musunuz? Bütün yakınlaşmalar, bütin birleşmeler yalancıdır. insanlar ancak belirli bir seviyeye kadar birbirlerine sokulabilirler, üst taraflarını uydururlar;ve günün birinde uyumsuz olduklarını anladıkları zaman arkalarını dönüp kaçarlar. Halbuki mümkün olanla kanaat etseler, hayallerindekini hakikat zannetmekten vazgeçseler bu böyle olmaz. Herkes birbirini olduğu gibi kabul eder.Ama bunu yaparsak da kendimizi kandırmış, kendimizden uzaklaşmış oluruz. ilişkinin devam etmesi için bunu feda etmemiz gerekir. Eğer gerçekten buna değecekse gönül buna isyan etmez, yalnız kalmaktansa yalnızlığını gideren kişiyle birlikte olmanı tercih eder. Hakikat sever olmak istemiyorsanız hiçbir hakikatin seni ondan uzaklaştırmasına tahammül edemezsin. Ruhlarınız için en lüzumlu,en kıymetli şeyleri birbirinizde bulduktan sonra diğer teferruatları görmezden gelmek, daha doğrusu büyük bir hakikat için küçük bir hakikatleri feda etmek, daha insanca ve daha insaflı olmaz mıydı?Bu kadar fedakar olamıyorsan yalnız kalmaya mahkum narsist biri olarak yaşarsın.Ama eminim ki narsist değilsin. Sadece bu fedakarlığa değecek kişiler yok çevrende. Karşılaşmamışsım, bulamamışsın öyle değerli kimseleri. Benim de bulamadığım gibi...

Ulan bunu bende dusunuyomda bazen kendini begenmis rolunde hissediyom kendimi.

keske sadece anlayamasalar. anlayamadiklari gibi bi de alay ederler. sanata yakindan ilgilenirsin yaftalarlar. klagib müzik dinlersin entel diye gülerler. felsefeyle ugrasir yeni fikirler ortaya atarsin , 'senin baska isin yok mu ? bunlari düsünerek kendini yaslandirma' derler. ama asil mesele tüm bunlari duymaniza ragmen yilmamak, tirmanmaya devam etmektir. kendimi üstün gördügümden demiyorum ama bazi insanlar bir yerlerde takilip kaliyorlar. ilerlemek istemiyorlar. bu tercih meselesi degil, bi nevi hastalik gibi . bilginin ve gelismenin sonu yok ki, bu cehaletinle dogruyu bulduguna inanasin ? bu yüzden cogu insanlardan sogudum. cevrem gittikce daralmaya basladi.. beni anlayan insan cok az.. cogu hayata yüzeysel bakiyor. kariyer, para ve evlilik. ici doldurulmadigi sürece cok basit kavramlar degil mi ?

herkese tavsiyem kadinlarin pgibolojisine fazla takilip hayatinizi heba etmeyin. bulursaniz bi gün dogru düsündügünüz insani, hakkinda beklentiniz her zaman bi 'hayat dostu' olsun. cocuk yapmak, ev almak, ciks gibi seyler biyolojik yapimizin temel ihtiyaclari gibi görünüyor olabilirler ama isin asli ; degiller.

serserihalimodexlbaki yazdiklarini okudum, yaziya güzel dökebilmissin fikirlerini. tümüne katiliyorum yoldasim.

Sizin gibi bir arkadasim olsun dunyayi bile giblemem lan ama yok iste bir turlu karsima cikmiyo

Ulan içim içimi yiyor lan bu nasıl bir şeydir :(