neydi beyler soru açık.

ben kendimden başlayım hemen

4 e gidiyorum sene 95 yada 96 yer erzurum nihat kitapçı ilköğretim okuluna gidiyorum. (eğer bilenler varsa metin sahil sitesi j blokta oturuyoduk baba asker sürekli tayin görüyoruz ama gittiğim yerleri ezbere bilirim )
o zamanlar internet veya bilgisayar olmadığı için okuldan döndükten sonra ödevleri yaptıysak hele bide dışarısı soğuk değilse (erzurum çok soğuktu beyler yaza doğru anca dışarda oynamaya çıkabilirdiniz)
hemen dışarı çıkardık.

evet beyler olayın başkahramanı ben ve idris diye bi arkadaşım
(idris eğer burdaysa selamlar)
dediki yukarda bi park var bide salıncakları var zincirleri 5 metre amk hadi oraya gidelim.
ama dediği yer babamın koyduğu mıntıka sınırlarının baya bi dışında. benim için sınırötesi operasyon anlamında yani.
o anda izlediğim rambo ve muadil filmler geldi ve bi çılgınlık yapayım dedim
evet dedim hadi gidelim.
gittik...
salıncaklar harbiden kule gibi amk.o zamana kadar gördüğüm en yüksek salıncak.
sallanıyoruz idrisinde bi eğlencesi var
sallanan salıncaktan atlamak amk
uçuyo sanki bebe.
bide etraftaki alkışlayan kız faktörü var.
uçan kişiye alkışlar falan
gaza getiren bi ortam.
dedim bende uçucam
hadi bakalım.
sallandım sallandım baya bi yükseğe çıktım
arşa değicem o kadar yükseldim.
ve atladım.
atlamak ne kelime uçtum resmen uçtum.
rüzgar saçlarımın arasında geziniyor.
biraz daha yükselsem atmosfer dışındayım
ama bi sorun var.
denge...
yerde olduğu kadar havadada dengede kalmanız gerekir
eğer kalamazsanız.
benim gibi.
kontrolden çıkarsınız.
benim gibi.
ve yere yatay bi şekilde düşersiniz.
benim gibi.
ve canınız çok yanar.
benim gibi.

bitti mi ?
tabiki hayır
yere düşmüştüm ve canım çok yanmıştı.
ama henüz gerçek acıyı okumadınız...
yere düştükten sonra neler olduğunu anlamak için etrafıma bakınırken arkamdan son sürat gelen salıncağı farkettim
ve beyler o zamanlar salıncaklar plastik değildi
sert köşelere sahip büyük salıncaklardı.
ağzıma çarptı...
tamda çenemin üstüne.
son duyduğum zerolegolas tı
yani adım...
bayılımışım.
kazayı geçirdikten hastaneye gittiğimiz ana kadar olan kısım hayatımda yok beyler o arada ne olduğunu bilmiyorum.
gözümü askeri hastanede açtım
fevzi çakmak askeri hastanesi
başımda babam var.
kamuflajlar gene üstünde.
doktor dikiş atıyo çeneme.
gerçek acı işte budur.
neden biliyomusunuz
doktor hazır bayılmışken hemen dikiyim demiş
ben uyanmadan ve narkozu almadığımı farkedene kadar.
işte gerçek acı bu beyler
hırt hırt sesler yankılanıyo beynimde derimi delip geçen iğnenin sesi.

♞

işte böyle varsa hikayeleriniz sizinde okumak isteriz...

edit: arkadaşlar 2013 ten beri sözlükteyim biliyodum zaten normal olanlarların burda işi olmayacağınıda bu kadarını ben bile tahmin etmiyodum ya :D :D
ulan kırılmamış kemik yarılmamış kafa açılmamış kaş kalmamış lan sözlükte.
ayrıetten trend için hepinize ayrı ayrı geçmiş olsun dileklerimi sunuyorum.
şimdilik 18 sayfadayız

devammmmmmmmmmmm zaten bi süre okuduktan sonra açık kalp ameliyatına girilmiş efekti yaşıyosunuz.