Koşmaya başladım. Nereye olduğunu bilmiyordum. Sadece koştum. Uzun süre koştuktan sonra hafif bilekleri kan olmuş gömleğimi sıvadım. Bi banka oturdum. Başımı ellerimin arasına aldım. Pişmanlık değil ama , nefretten daha kötü bir his vardı içimde.
Dövüştüğüm yıllarda sakatlanmalar çok olmuştu. Rakibi sakatladığım için acı çekmezdim. Ama bu sefer farklıydı. Rakibim ölmüştü.
Ağladım. Yarım saat kadar ağladım. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Oralardan gitmeliydim artık. Duramazdım. Onun babası beni yaşatmazdı. Benden ziyade , Nili de yaşatmazlardı. Belaydı bu insanlar. Neden böyle bişey yapmıştım ki ? Neden nefsime hakim olamamıştım ? Neden benden küçüklerle uğraşmıştım ? Ne yapcaktım ? Nereye gidecektim ? Ne olacakti hayatımız , Nile ne diyecektim ?

Nilin beni sarsmasıyla uyandım.
"Bitanem ne bu hal saat 11 oldu hadi uyan artık hahaha"