Odadaki mermi izlerine bakıp yaptığımız planın kusursuzluğuna şaşırıyordum. Her şey planladığımız gibi gelişmişti, aslında tam olarak öyle sayılmazdı.

Buse.

Busenin en azından bu sefer yanımda kalacağını, bunu yapacağını ummuştum. Yapmamıştı, belki kalsaydı onu affedebilirdim. Ama kalmamıştı.

Buse çilek aromalı rakı gibiydi, yani yoktu. Yanımda olmaması değildi sorun, Buse zaten çok nadiren yanımda olurdu benim, genelde arkama geçer ve bıçaklar saplardı. Buna alışmıştım.

Sorun sırtımda bıçak saplanacak yer kalmamış olmasıydı ve Buse ısrarla yenilerini saplamaya çalışıyordu.