Beyler trende giremeden çıktık canınız sağolsun.

Ona geçen sene çıktığımız ilk gün ki hediye yi vericektim. Tahmin ettiğiniz gibi ucuz bişi. Açlık oyunları nın sembolik olan bileklik. 3.5 lira. Ertesi gün oldu. Berfu yu yanıma çağırdım geldi. Efendim dedi üzgün bir şekilde. Niye üzgünsün dedim. Yoo bişi yok aynı dedi. Neyse çıkardım hediye yi. Küçük bir hediye dedim. Ercan ne gerek var dedi ve o bilekliği gördü. Böyle 1 2 sn şoka girdi. Ve sonra sarıldı. Hemde sımsıkı. Ağlayarak. Çok özledim seni diyordu. O bana sarıldığında dert felan hiç bi tak kalmadı içimde sadece huzur vardı. Saf huzur. Bende hemen sarıldım. Seni çok seviyorum dedim. 3 5 saniye sonra sarılmayı kesti ve hızla yürüdü önümden gitti. Ders ingilizceydi yani boş sayılır gittim yanına en baştan konuşalım dedim. Oda gerek yok herşey ortada belki de sen haklıydın. Parasızlık nedir bilmem ailem saolsun desteklerini üzerimden esirgemez dedi. Bende olması gereken şey bu zaten ama malesef benim ailem sorunlu biraz öyle böyle geçiniyoruz dedim. Berfu tekrar olalım mı dedim. Oda neden olmasın dedi gülerek. Ulan sonunda olmuştu be. Seven bekler beyler. Asla vazgeçmez. Beni bir daha bırakmıcan dimi dedi ağlayarak. Bırakırsam şerefsizim namerdim dedim. Ve yine sarıldık. En yakın arkadaşı bizi gördü..