Yusuf ise: merak etme, annen beni cok

seviyor, her gordugumde onunla konusuyorum derdi… Benim sevdigimi kimse elimden alamaz hz allahtan baska demisti. Her gece bu konuyu konusuyorduk onunla. cok istiyordu onun olmami, gun gectikce ona baglanmistim, bende onun olmak istiyordum artik. yine bi gecesinde aklima baska bi kisi gelmisti. Tugceydi o an aklima takilan. Tugceyle ortak kuzenlerimiz vardi, yani benim öz kuzenlerim’in cok tuhafina gidecek bir durum olurdu yusufla birlikte olmam. Yusufla bu konuyu konusmak istedim. Iki insanin mutlu olabilmesi icin bukadar imkansiz sey olamaz demistim. Merak etmisti bu engelin ne olduguna.. Tugce demistim.. Senin gecmisin bizim icin bi engeldir aslinda demistim, yusuf dona kalmisti, pek soyliyecegi sey yoktu.. Fakat hala beni birakmak istememisti. Ben baskalarini dusunerekten hayatimda cok sey kaybettim demisti. Eski sevgilimi dusunerekten seni kaybedemem derdi.. Bana bu cok imkansiz bisey olarak geliyordu.. Ben kendi öz kuzenlerime bu durumu nasil aciklardim ileride, yusufa onunla olmam imkansiz oldugunu soylemistim. Yusuf artik geceleri uyuyamaz olmustu, yine tekrarliyordu, yine deniyordu benim fikirlerimi degistirmeye. Onunla gecen vaktimiz cok guzel oluyordu, heyecan doluydu… Aradan haftalar gecmisti, ve biz hala konusuyorduk onunla internet uzere… Artik birbirimize cok baglanmistik, ayni sorulari soruyordu bana, benim olurmusum omur boyu, sen benim olursa kimse seni bende alamaz demisti, lutfen baskalarini dusunerek bu firsati kacirmayalim demisti, ben senden etkilendim, hemde cokk, sende benden. Ondan etkilendigimi soylemistim artik. Bu yuzden dahada umitlenmisti.. artik pesimi birakmayacagini soyledi. Yusuftan biraz vakit istemistim, cok dusunmem gerekiyor demistim ona, bana vakit vermisti, senide anliyorum dedi.. ama cok iyi dusun, benimle olursan dunyanin en mutlu kizi olursun.. ben cok seye katlanirim demisti.. icim artik kipir kipir oluyordu, onun olmak istiyordum, ama tugce aklima geldikce icim icimi yiyordu.. Okadar yufka yurekliydiki yusuf, okadar gucluydiki istedigini birakmak istemiyordu, benim ol diyordu dilinden dusen her kelime..
O hic gormedigim yusufu artik tesadufen gormeye baslamistim. Evimizin yaninda kucuk bi carsi var, oraya gitmistim kankamla birlikte. Ordan gecerken sol tarafimda uzaktan yusufu gormustum, yusufun gozleri bana takilmisti, uzun sure alamamisti benden, benim kalbim cok hizli carpmaya baslamisti, heyecandan ne yapacagimi sasirmistim, ona bi saniye bakmadan yoluma devam etmistim. Ayni gun yusuf bizim evi aramisti. Tesadufen ben almistim telefonu, sesinden anlamistim o oldugunu, kardesim sizdemi diye sormustu, erkek kardeslerimiz arkadasti cunku. Hayir bizde degil demistim, ikisi herhalde disari cikmistir demistim.. Babam ve annem ise karsimda oturuyordular, kim aradi diye merak ediyorlardi. Heyecanimi belletmemek icin zor tutmustum kendimi, telefonu kapattim daha sonra. O aksam basimiza gelen tesadufleri konusmustuk. Baksana, dedi bana. Hic birbirimizi gormezken artik telefonlara bile cikmaya basladin dedi, bu isin icinde birsey var sibel dedi bana.. Artik icimdeki umit buyuyordu..