artık sardığım yaralarımla dönme vakti gelmişti. selma abla ne kadar bırakmak istemesede zaten okuldan da epeyce ayrı kalmıştım. pek sigarada içememiştim. ciğerler temizlenmişti resmen.

çıktım ayaklarımı sürüye sürüye metroya binip eve doğru yola koyuldum. bornova metroda indim. küçükparka giren o dar sokağıda özlemişim...

eve vardım. ev boştu. evde sigara içmeyi özlemişim. kendime sert bir kahve yapıp sigara mı içtim. ve artık iş başı da yapmam lazımdı. tarkan abiyi aradım.

-alo tarkan abi

-halidaki koçum nasıl oldun

-iyiyim abi. eğer hala beni istersen bu gece çalışmaya gelmek istiyorum.

-koçum dinlen biraz daha kendini toparlayıp gelirsin.

-yok tarkan abi iyiyim ben.

-tamamdır halidaki. akşam görüşürüz. dikkat et kendine.

-eyvallah abi.

akşam vakti geldi gece için hazırlanıp mekanın yolunu tuttum. beyler belki inanmayacaksınız ama kendi kendime ağlayarak sinir krizleri geçiriyorum bazen. ortada sorun yokken kafam gidiyor. yine bunalıma girdim ama otobüse atlayıp mekanın yolunu tuttum.