Hikaye arkadaşım tarafindan bana anlatildi.. BAŞLIYOR UM PNpLAR
Uzun süre is ariyordum
kendime, kendime biraz harclik ciksin diye okul yani bi markette calismaya baslamistim. Orda kassada duruyordum, bazen etrafi temizlemem gerekiyordu. Ayni markette yusuf calisiyordu. Yusuf benim komsumdu, ileriki sokakta oturuyordular, fakat ben onu senelerce hic gormemistim, sadece adini biliyordum, tek bi bildigim daha vardi, oda onun bikac sene evvel benim akrabamla cikmis olmasiydi. Tugceydi o kizin adi, tugceyle akraba olmamiza ragmen hic gorusmuyorduk birbirimizle, sadece bayramlarda tesadufen bir araya geldigimiz oluyordu aile ortaminda. Bi gun ben kassada dururken yusuf yanima gelmisti, sen sibelsin degilmi demisti bana. Bende ona evet, sende yusufsun degilmi demistim. Ne tuhaftiki birbirimizi pek gormedigimiz halde, yinede tanimistik. Kassaya kimse gelmedigi muddet yusuf yanima geliyordu, benle uzun uzun konular konusurdu. Her ani degerlendiriyordu sanki. Patron yeri temizlemek icin gorev vermisti bana, temizlemeye baslamistim, yusuf yardim edeyimmi demisti, ben hayir demeye kalmadi, yerleri oda supuruyordu, tum dukkani beraber temizlemistik. O an onun aklindan gecenlerden hic haberim yoktu… Cikis saatinde bana isyerine nasil geldigimi sormustu. Ikimizde bigibletlen gelmistik, arka taraftan bigibletini alip hemen yanima gelmisti, beraber eve dogru gidiyorduk.. Bir iki gun bana eslik etmisti yolda, cok konuskandi, hic sogukluk olmazdi aramizda, eve gidene kadar cok seyler anlatirdi bana. Bazen ben birsey dedigimde, duymuyordu, tekrarlamam gerekiyordu, bilmiyordumki onun kulaginda zarar varmis, zamanla onu daha iyi tanimaya baslamistim. Aradan bir iki ay gecti, yaz tatiliydi, turkiyeye izine gitmistik, geri dondugumde yusuf beni facebooktan eklemisti. Artik internet uzere konusmaya baslamistik onla, bana herzaman iyi yonlerini gosterirdi, zaten cok iyi bir cocuktu, ama bilmiyordum kotu aliskanliklarini birakmadigini, artik konularimiz degismisti, yusuf bana acilmaya baslamisti, gun geldi benden hoslandigini soyledi, cok iyi bi kiz oldugumu tekrarlayip dururdu. Konusmalarimiz artik saatler boyunca surerdi, her aksam konusmaya baslamistik. O bana acildikca benim ona karsi hislerim degismisti. Cok ciddi oldugunu soylemisti, bana karsi derin duygular besliyordu.. Ben ona, senle olamam diyordum herzaman, sebebini sormustu, yusuf ozamanlar benim gencligimin nasil gectigini bilmiyordu. benim her yasim camilerde gecmisti, kuran kurslarinda gecmisti, onunki ise dicolarda, ickili ortamlarda.. anlican biz cok farkli insanlardik. Annemin camide gorevli oldugunu soylemistim ona, kalbini kirmak istememem ama, benim annem dinine bagli birisinle evlenmemi ister demistim ona. Yusuf hic bizaman bunu bi engel olarak gormemisti, tum kotu aliskanliklarini biraktigini soylemisti, namaza bile baslicam demisti yakinda.. Bense hala ayni seyleri tekrarliyordum, ailemin istemedigi bir kisiye agib olmak istemiyorum, ileride ayrilmamiz gerekir demistim ona.. (okuyan varsa devam ediyim)