okulun dağılma saatiydi biz üç kafadar kahveye gitmeye karar verdik yola koyulurken tahir sigara alıp kahvede buluşuruz dedi neyse bende ahmetle tuttum kahvenin yolunu yolda geçmiş senelerden tanıdığım okulu bırakmış bi çocuk vardı ve yanındada yalakaları ahmeti anlatayım size biraz 1.50 boylarında atletik gurubun yakışıklı elemanını temsil ediyodu iyi niyetli bi adamdı bu yüzden burnu taktan kurtulmazdı ben ise gurubun kas gücünü tahir ise muhasebe işlerini temsil ile görevliydi neyse bu bin bizim sınıftan bi kızı ayartmış gibmek için okulun yakınındaki parka çağırmış bizim ahmette gitme seni giber falan diye uyarınca bu huur ahmet bana yavşadı diye mesaj atmış hasan denen zütverene neyse hasan bize seslendi daha önceden muhabbetimiz olduğu için gittik yanına bu kahpe kılıklı ahmede kafayı bi koydu sonra bi kaç yumruk attı tabi ben kendimi toparladım hemen ahmedi elinden almaya çalışırken meğer ahmet bunu koltuk altına almış yumruk atacağı elini tutuyomuşum tabi fırsattan istifade hasan buna bi tane daha temiz sağ çıkartınca âhmet bunu koltuğundan bıraktı ahmedi tam arkama aldım sadece bi tane yumruk ile hasanın o meymenetsiz suratını patates tarlasına çevirdimki bu huur evlatları topukladı ama garibim ahmetin suratı bildiğin zombi filmlerindeki gibi kemrilmiş ben tabi nasıl gibtim diye havalara giriyorum o günden beri ahmetle görüşmüyoruz buda başıma gelen böyle bi anı işte

özet: pampamı kurtarıym derken resmen gibtirdim