yeni nesil için çok üzülüyorum. eskiden ne çok çocuk vardı dışarıda.. nereye gittiler? teknolojinin kurbanı oldular. ne zaman okula bakkala ya da başka bir yere gitsem dışarıda ya çocuk olmaz ya da elinde tabletlerle yan yana oturmuş birbiriyle konuşmuyor yada bakışmıyorlar. gerçekten sinirleniyorum bu olaya. çocuklarının bazılarının böyle olmasının nedeni sorumsuz aileler.
1) çocuğunu hiç kontrol etmiyor ve çocuk tablet, telefon, pc karşısında bol vakit geçirip bağımlı hale geliyor

2)çocuğun eline tablet vb. verip kendini iyi ebeveyn olduğunu sanan insanlar var.

ben küçükken sokağa çıkmak için yalvarırdım. ellerim bacaklarım yara içinde eve dönerdim. yağmurlu havalarda yağmurda ıslanmayı, yağmurdan dolayı oluşan su birikintisinin içine atlamayı, ıslak bir şekilde eve dönerken annemin beni duşa girdirip, sıcak kıyafetler giydirmesini seviyordum.

kardeşimin doğum gününde sadece pasta yiyorlar. sonra ellerine tablet alıyor şu "Minecraft" sanırsam onu oynuyorlar. bende ellerinde tabletleri alıyor;
+bu evde düzgün oynamayacaksanız size nah tablet.
kardeşime söylüyorum:
+deniz elinde bir sürü kutu oyunu, UNO (kart oyunu), oyuncağın var. neden onlarla oynamıyorsunuz?

zorla olsa da yaptırıyordum. en iyisi bu..
aklım el vermiyor çocukların sadece dikdörtgen bir kutuya bakıp bu kadar eğlendiklerini..

üzülerek söylüyorum ki bende bu teknoloji kurbanı olduğum için kendimden utanıyorum. mart ayının başı kendimle anlaşma yapmış, sadece 30 dakika pc başında oluyordum. gerçekten çok işe yarıyor okuyan insanlar. notlarımda artış olmaya başlamıştı. hafta sonları Canberk adlı arkadaşımı çağırıp Masa Tenisi oynarak 2 saat harcardık. ter içinde eve dönüyorduk ama çok eğleniyorduk. basketbol oynuyordum. yakında okulda sınıflar arası maç olacaktı onun için antreman yapıyordum. ilk hafta benim için çok zordu ama sonra alışmıştım. fark etmiştim ki teknolojisiz hayat daha güzel. ben facebook, twitter, insta kullanmıyorum artık. sürekli benim dikkatimi dağıtan şeyleri ortadan kaldırmam lazımdı.

tabi. bu konumuz değil. ben sadece kendimde olan değişikleri size söyledim.

dediğim gibi, lütfen bu konuda duyarlı olalım. kardeşimin arkadaşları bizim daiireye geldiğinde ellerinde tablet olursa direk alıyorum. gittikleri sırada tableti veriyordum. birde kardeşimin emre diye arkadaşı. yüklemiş şu five night at freddy's diye oyunu tablete. (korsan. nasıl yüklediyse) diğer arkadaşlarına oyunu gösteriyor. sesi son ses açıyor. korkunçlu şey çıktığında herkes korkuyor. yaşıtları için hiç uygun değil. hatta çocuk asansorde tek başında korktuğu için asansörünköşesine işemiş aq. ama tabi bunu söylemedim kimseye üzülmesini istemedim. emrenin ailesine bu olayı söyledim ama bana dedikleri şey şu
-biliyoruz ama seviyor..

içimden onlara bir güzel sövdüm. peki diyip evden çıktım.

bizim sitede park var. çok güzel park. oturmak için bank. çok uzun kaydırak. 4 tane salıncak. 1 tane tatterevalli. ama orada kaymıyorlar, sallanmıyorlar, tatterevalliyi kullanmıyorlar. sadece tatterevalliye oturmuş elinde telefon salıncak sallanmıyor sadece elinde telefon olan çocuk. sadece cocuklar değil. ergenlerde öyle.. whatsupp tan ayrılmıyorlar salak ergenler. savunmaları ne?

-offf snne ya konuşyrz sdc.
bizim apartmanda o lafı bana söyleyen konuştukları şey ise dedikodu. konuştuğu kişide karşı apartmanda hemen...

eğer yazdıklarımın hepsini okuduysanız. teşekkür ederim. lütfen bu konuda duyarlı olalım. ben telefon tabletten falan sonsuza dek ayrılın falan demiyorum. kimseye demiyorum. sadece fazla kullanmayalım, ya da kısıtlayalım.