Ve unutamiycagim tarih gelmisti hayatimin en buyuk donum noktasi diyebilecegim tarih 25 ekim...
Her sey cok guzel gidiyordu 25 ekim aksami ahsenle konusurken birden konu berile geciyor onunla biz cikarken hic gorustunmu diye soruyordu hayir dememle birlikte bana sovup saymasi bir oluyodu evet beril her seyi anlatmisti ahsene ahsen en son babamla bende gidiyorum allah belani versin seni dedi aradigimda ulasilmiyodu dunyam kararmisti artik hic bir seyden tat almiyordum nefes almaktan yemek yemekten su icmekten o gece aglamaktan uyuyamamistim
Ertesi sabah gozlerim sismis sekilde okula gitmistim herkes basimda ne oldu diye soruyordu hepsine itinayla gibtiri cekiyodum en son 3. Tenefus bir hisimla 11.siniflarin oraya ciktim nerde lan o diyr bagiriyordum berili ariyordum en son kizlar tuvaletinin onunde gordum kolundan tutup kutuphaneye cektim kutuphanedeki herkesi disari cikarttim bagirmaya basladim neden yaptiginda soyledigi cevap beni iyice zivanadan cikartmisti ayrilmanizi istedim ayirdim sizi bu sozu soylemesiyle birlikte kutuphanedeki kitaplari sirayla yerlere girlatmaya basladim gozum iyice donmustu saga sola saldiriyodum berile zarar vermemek icin kendimi zor tutuyodum sandalyeler felan dagilmisti her yere beril korkudan koseye gecmis agliyordu o an bizim cocuklar haydar murat mertcan omer hepsi gelmis beni sakinlestirmeye casliyolardi en son nobetci ogretmen de geldi rehberlik hocasinin yanina goturduler agliyordum sadece agliyordum haykirmak istiyordum her seyi yapamiyordum siz siz olun bir seyi yapmadan iki kez dusunun aklinizla hareket edin ben gibi yarraginizla hareket etmeyin yoksa sonuv boyle olur sakinlestikten sonra anlattim rehber hocamiza her seyi rehber hocasi tam kafa adamdi bizi aradadan dersten alip sohbet ederdi genclik hatasi olmus dedi ah be hocam tamam olan oldu da ahsen gitti be hocam...