Benim amcam Almanya'da yaşıyor. işte bunun işleri vardı ve Türkiye'ye gelmesi gerekiyodu kızıyla birlikte. Kalacak yeri olmadığı için bizim eve gelmek istediğini söyledi. Biz de kabul ettik tabii.

Kızı da çok şımarık, öyle ki Türkiye'de olan pelinsuları ikiye katlar şımarıklıkta. Neyse bunları aldık havaalanından. Eve geldik zile bastık. Kız içeri girer girmez oflayıp puflamaya başladı. Neyse bişey demedik misafirdir diye ama amcamın sinirlendiğini anlamıştım.

Amcam sağolsun alman çikolatası getirmiş yanında ben çok severim diye. Bizim ufaklıklar var onlarda sever çikolatayı. Direk dayıma sordular 'dayı çikolata aldın mı?' diye. Bu şımarık kız da hemen 'hem görgüsüz hem fakir' diyerek dalga geçti. Amcam küplere bindi neredeyse dövüyordu. Ben de sinirlendim ama yapacak bişey yoktu o an.

Buna bir ayar vermeliydim. Akşama doğru beni gezdir diye tutturdu. Planımı hemen yapmıştım. Yoldayken işim olduğunu pastanede beklemesini söyledim. Bu da tamam pasta da yerim dedi. Ben de Türkiye'de pasta yiyeceksen elle yemesi gerektiğini bunun bir gelenek olduğunu söyledim. Bu saf da hemen inandı. Ben bunu arkadan izliyorum. Pastaneye girdi direk eliyle koca pastayı yemeye başladı. Herkesin buna bakıp iğrendiğini farkettiğim anda içeri girerek herkesin duyabileceği şekilde 'hem görgüsüz hemde aç gözlü, çatal ne zaman icat edildi haberin var mı?' dedim. Bu ayarı beklemeyen pastane sahibi dükkandaki bütün portakal sularını üstüne döktü, köstebekli pastalar yuvalarından fırladı, müşteriler tarafından omuzlara alınarak oradan uzaklaştım.