Neden insanlar bodrum katında yaşama ihtiyacı duymuşlardı ki? Yorulmuş ve acıkmıştım. Çantadan bir paket bisküvi çıkartıp yedim. En temiz gördüğüm yatağa uzandım. Çok soğuktu. Diğer yataklardan temiz battaniyeleri topladım ve yatağıma geri döndüm. Kendimden çok annie için endişeleniyordum. Küçük yaşına böyle garip yaratıkların olduğu kasabada geceleyin dışarıda tek başınaydı. Uyuduktan sonra ilk işim okulu bulmak olacaktı. Uyandığımda donuyordum. Üstümdeki battaniyeler yoktu. Heryerim titriyordu. El fenerini zar zor tutabildim. Battaniyeler yatağın etrafına sacılmıştı.
içimi garip bir korku salmıştı. Koğuşa baktığımda içeriye ışık vurduğunu farkettim. Yerden bir battaniyeyi alarak üstüme sardım. Işığa doğru ilerlemeye başladım. Evet , sabah olmuştu. Sisten hiçbir iz yoktu. Dışarıya çıktım. Dün gece kararlaştırdığım gibi okulu bulacaktım. içerden eşyalarımı aldıktan sonra yola koyuldum. Rastgele yürüyor, yol kenarlarındaki tabelaları inceliyordum. Sonunda bir tabelada ‘Silent Hill ilkokulu’ yazdığını gördüm. Sevinerek o yöne doğru hızla yol almaya başladım. 1-2 km yürüdüm , yol uzadıkça uzuyordu. Sanki sürekli aynı yerlerden geçiyormuşum gibiydi. ilerde bir tabela belirdi. Oh be sonunda bir yere varabildim dedim. Tabelaya baktığımda ayrılan bütün yollarda ‘Silent Hill ilkokulu’ yazıyordu. Galiba hayal görüyorum dedim , yine baktım. Bütün yönler okulu gösteriyordu. Birileri şaka mı yapıyordu bilmiyordum. Ne yapacağımı düşünürken bir anda tiz sesi yükseldi. Çok rahatsız ediciydi. Kulaklarımı tıkamaya fırsat bulamadan bayılmışım.