hepimiz bu yüzden kaybetmedik mi zaten? önce arkadaşlarımızı, sonra sevgililerimizi..
sonra kendimize olan saygımızı, sevgimizi ve en sonunda da kendimizi.
asosyal olduk çünkü böylesi iyi be.. bazen bakıyorum hoşlandığım kişiye, instagrdıbına, facebookuna falan. hayali güzel.

işte bizim üzerimizden hayvanlar gibi para kazanan insanlar da, bizim masum duygularımızı sömürüp, dıbına koyup, keyfini çıkarıyorlar hayatın orda burda.

yakışır, koyun dıbına hayatın.
biz de günden güne yok olalım.