Ben de birşeyler yazayım.
Hayatım boyunca her zaman yalnızdım, hala da yalnızım.Bir süreye kadar iyi geldi. Dünyayı,insanları, nasıl yaşamam gerektiğini vs. düşündüm hep. Başta iyiydi. Ama sonra birşey farkettimki. Yorulmuştum, fazla yorulmuştum. Etrafımda gerçekten kimse kalmadı.Ben sevilmenin nasıl bişe olduğunu bilmiyorum panpalar. Gerçekten de bilmiyorum lan. Bazen ağlamak istiyorum ağlayamıyorum. Pgibolojim çok bozuldu. Sanki yaptığım şeyleri ben yapmıyorum . Eskiden bir kız görsem utanır , çekinirdim, konuşamazdım. Geçen gün otobüste giderken dengemi kaybettim bir kızın üstüne düştüm. Önceki ben olsa yüzüm kıpkırmızı olurdu. inanırmısınız, hiçbişe hissetmedim. Hiçbişe ya sanki hiç olmamış gibi geldi. insanlar suratıma baktı ama hiçbirini takmadım. Çok kötüyüm panpalar. Artık yok gibiyim. Sanki öylesine yaşıyorum.