Not: uzun felan diycekler okumasın içimizi döktük burda, imla hatam varsa affola. Okuyup yorumlarınızı söylerseniz sevinirim.

Kalbim üşüdü ilk kez bugün, sensizlik iyice içime işlemeye başladı.
Yokluğunla cezalandırıyosun ya beni. Gelmekte olan kara, uykusuz geceleri biliyorum da bilmezlikten geliyorum ya.Avutuyorum ya kendimi. Aşk filmlerini sardım iyice, ağlamak için sensizlikten başka bahanem olsun diye. iyi geliyolar bi süre, kısa bi süre sadece. Senden başka birinin başka bişeyin bana iyi geleceğini bilmek beni öldürüyo. Sonlarına kadar izleyemiyorum hiç bi filmi. Ya kötü biterse diye korkuyorum. Bi kerede orda yıkılmasını istemiyorum hayallerimin. Kendi çapımda mutlu sonlar yazıyorum filmlere onlarda iyi geliyo ama yine geçiçi. Aldığım her nefes boğazıma düğümleniyo, canımı yakıyo delice;Yutkunamıyorum. Uyumaktan korkar oldum seni görürüm diye. Ağlayarak uyanmaktan bıktım ben, gözyaşlarımın yüzünde kurumuş olmasından. Herkeze mutlu görünmekten bıktım. Kalabalıkların içinde kaybolamıyorum herkez gibi seninkine benzeyen bi ses duyar gibi oluyorum takılıyorum o sesin peşine istemsiz. Sen çıkmasından korkarak bi taraftanda belki seni yine görürüm diye umut ederek. Böyle yaşaması zor geliyo artık. En çok da neyden korkuyorum biliyomusun. Sensizliğe alışmaktaan tenini, kokunu başka tenlerde bulmaktan.

Evet çok korkuyorum yüzünün hatlarını unutmaktan, gözlerinden kalbine dokunduğum günlerin eski birer anı olarak kalmasından ,aynı anıları belki başkasıyla bigün yaşamandan, yaşamamdan kısacası korkuyorum işte sensizlik bende korku yapıyo.

Büyük üstadında dediği gibi uyanıyorum her güne "Vay yine mi keder?"