çocuklara siz devam edin alıp partiye dönün dedim. pek durumdan hoşnut olmayarak ama ses tonumun ikna ediciliğine bakarak gittiler. yıllar olmuştu hayatımı değiştiren o kadını görmeyeli. çok farklı şeyler yaşamıştık. rahat bi 5 dk böyle uzun uzun birbirimize baktık.

ikimizde ne diyeceğimizi bilemiyorduk. altında deri mini eteği, üstünde askılı beyaz bir kıyafet. koluna çantasını takmış. topuklu ayakkabılarıyla gözlerime bakıyordu selma abla. gerçekten ikimizde kitlendik kaldık. ve sessizliği yırtıp geçti onun o özlediğim sesi:

-çok yakışıklı olmuşsun aslanım.

ben hiçbir cevap vermedim, veremedim... cümleler dilimin ucuna kadar gelip boğazımda düğümleniyordu...

selma abla : -neyse ben gideyim. iyi akşamlar.

selma abla giderken kolundan tuttum. bana doğru döndü ve ikimizde birbirimize sarıldık ağlayarak. ikimizde çocuklar gibi hüngür hüngür ağlayarak birbirimize sarıldık.

çantasıyla sırtıma vurarak:

-çok yakışıklı olmuşsun puşt seni...