https://www.youtube.com/watch?v=LfY_ol_rPA0

Yürüyoruzz... ilk başta kolay geldi yürümek..
Sen,düşüncelerin ve sessizlik.

insanı gerçekten başka boyutlara taşıyor.
Bazen canınız sıkılırsa en tenha yere gidin
ve sadece kendinizi ve düşüncelerinizi dinleyin.
Ne kadar rahatlayacağınıza şaşıracaksınız.

Güneş yavaş yavaş tepeye çıkıyor.Çıktıkça
sıcaklık artıyor ve yürüyüş zorlaşıyor.
Sırtımız yavaş yavaş sulanmış.

Düşünüyorum... Memlekette olmak
güzel bir kahvaltı sofrasında oturmak,
sadece annemi ve babamı izlemek istiyorum.

Bizim suçumuz asker veya polis olmak mı?
Bizim canımız yok mu?
Biz sevemezmiyiz?
Biz gülemezmiyiz?
Biz ağlayamazmıyız?

Bu sorularla mücadele ediyorum dağda.Arada sırada
arkaya bakıyorum,sıkıntı var mı diye.

Hep merak ediyorum,ÖLÜMÜ... Acaba nasıl bir şey?
Aklıma sadeec Murat değil bütün aziz şehitlerimiz geliyor.

Düşünsenize 1996 yılında şehit olan yiğitlerimizi.
Bundan tam 20 yıl önce.
Düşünsenize 1984 yılında şehit olan yiğitlerimizi,
bundan tam 32 yıl önce o kahpe kurşunla gittiler.

Onların son bakışlarını,son düşüncelerini düşünün.
Onların son kez feryatlarını,acılarını ve hayatının film şeridi
gibi akmasını düşünün.

Onlar bu VATAN için toprağa düştüler fakat onların kıymetini
sadece AiLELERi bildi. 1 hafta önce şehit olan yiğitler,şuan
düşünülüyor mu?