öncelikle merhaba ben liseli bi kardeşinizim(hikaye çok taktan amk sadece içimi dökmek için yazcam rez fln istemiyorum isterseniz okuyun ister okumayın önüncü gözüksemde uzun zamandır anonim olarak içinizdeyim hikayedeki kız resimdekine benziyor daha rahat hayal edin)
okulda genellikle her ota taka gülen kızlarla rahatça konuşan muhabet eden ama hiç bi zaman ciddi bi ilişki yakalayamayan kendi kafasında birisini buluncada aşırı değer verip kaybeden bi arkadaşınız varsa benim. Okulda her ota taka gülmem yüzünden duygusuz gibi sanılırdım herşeyimle dalga geçerlerdin daşşana olsada bazen gururuma dokunduğu oluyodu bazen patlayıp ağladığım bile oldu okulda ama herkezden gizlerdim zaten kin tutmasını da beceremem bi kişi ile aram bozuksa ve sebebi oysa yarın hiç bişi yokmuş gibi takılırım dediğim gibi kızlarla aram var ama yavşamaktan nefret ettiğim ve übersonik tipsiz olduğumdan özgüven 0 zaten ortamlardada genellikle ezildiğimden kızlarla yakınlaşamıyorum en fazla yakın arkadaş oluyoruz ondan sonrada kendi gibimsonik davranışlarım ile kızı kendimden soğuturum ama sınıfta (ismi sallıyorum) dilara diye bi kız vardı sanki ruhumun içini görür gibiydi neyse bundan sonrasını anlatmak için biraz geriye döncem.