Uyuyamadım o gece düşüncelere daldım. Dümbük horul horul uyudu. Sabaha karşı bende uyuyakalmışım. Dümbük uyandırdı yine herkes toplanmış. Dalyan abi otelden tatlı getirmiş onu yedik. Vakit geldi çıkışımızı yaptık hastaneden otelin yolunu tuttuk. Ben dalyan abinin arabasına bindim diğerleri diğer araçtaydı. Dalyan abi tek kelime etmedi ne nasihatlar yağdırdı nede kızııp bağırdı sustu anlıyordu beni bunu hissedebiliyordum.
-Dalyan abi
-Efendim koçum
-Abi ben işi bırakıyorum
-Anlamadım neden
-Abi ayris…ayris izmirdeymiş gitmem lazım
-Oğlum yeter yeter durumuna ben üzlüyorum artık bırak olmayacak hayalin peşinden koşuyorsun ama bunun mutlu sonu yok efe
-Abi hayatimiz hayalimiz değilmiydi zaten
-Gibtirtme lan şimdi hayatini hayalini hayır çıkamazsın işten kabul etmiyorum
-Dalyan abi bak…
-Konu kapanmıştır efe
-Abi ne annemsin ne babamsın bana karışma hakkını kim veriyor sana sadece patronumsun hayatıma karışamazsın işime karışabilirsin sadece çıkmak istiyorum ve çıkıcam kimse engel olamaz bana ayrise gitmem lazım.

Tek kelime etmedi sustu. Yanlış yapmıştım beni gram sevmeyen biri için beni sevenleri kırıyordum. Ayıp yapmıştım. Onlar beni düşünüyordu dalyan abi beni düşündüğü için böyle davranmıştı yanlı yaptım hata ettim. Otele girdik park etti arabayı.

-Abi özür dilerim kusura bakma
-Yukarı çık hesabını kestir yapılması gerekenleri yap bugün git efe
-Abi…Dalyan abi…Abi beni bi dinlermisin…

Gitti arkasını dönüp gitti. Dinlemedi beni arkasını dahi dönmedi tek kelime dahi etmedi…