bizim üst komşu var bir tane. kel kafalı, kısa boylu, tıknaz bir şey. apartmanın otoparkında arabasını babama göre "oraya" koyduğu için sevmiyoruz pek adamı, daha doğrusu babam sevmediği için biz de sevmiyoruz. arada apartmanda karşılaşırsak selam veriyoruz o kadar.

bir gece yatıyorum üst kattan bir bağırış çağırış. koltuklar oradan oraya gidiyor. evde köpekleri var bir tane o havlayıp duruyor. aha dedim eleman karısını dövüyor herhalde. 5-10 dakika sonra kesildi sesleri. sonra ertesi gece bir daha aynı sesler. böyle 3-4 güne bir hep bu seansı duyuyorum. arada karşılaşınca apartmanda karısına bakıyorum bir yerinde morluk, darp izi var mı falan diye, yok. gayet iyi anlaşıyor da gözüküyorlar. böyle şeylerde tam emin olmadıkça araya girersen rezil olduğunla kalıyorsun. bunu bildiğimden temkinliyim ama adamdan da şüpheleniyorum bir yandan.

yine bir gece sabaha karşı 5-6 civarı yine bağırışlar, ittirilen koltuklar, havlayan köpek, ne dediği anlaşılmayan, ağlamaklı yüksek sesli sözler. uyandım uykudan. artık iyice korktum karısını boğazlayacak hayvan diye. sabah erkenden kalktım, babama anlattım.

- baba gece üst kattaki sesleri duydun mu?
+ yok, noldu ki?
- baba herif karısını dövüyor sanırım.
+ emin misin?
- valla %95 gibi bir şey. bir daha duyarsam kaldırayım seni de dinle. kadını kurtaralım. 
+ tamam uyandır.

2-3 gece sonra yine bir hırgür başladı. ben fırladım yataktan babamın yanına.

- baba kalk! başladılar kavga etmeye, gel.

babam kalkınca annem kalktı sonra bizi duyan kardeşim kalktı. evde o aralar misafir olan teyzem kalktı. 5 kişi salonda bağırışmaları dinliyoruz ama bu sefer bir fark var. çünkü ben hep odamdan dinlediğim için anlaşılmayan sesler salondan gayet iyi anlaşılıyordu salonlarındaki koltukları oradan oraya kayıp giderken.

Rez atın devam edeyim