aklım melisteydi. ben arayıp aramama savaşı verirken onun gibinde bile değildim ne yazmış ne aramıştı.
gerçekten öyle miydi. düşünmekten aklımı yiyecektim.
böyle böyle eve vardık. kenan beni bıraktı hakan evdeydi kapıdan sağa sola çarpa çarpa girdim ve hakan oğlum bu ne hal diyerek koştu koluma girdi.
olanlardan haberi yoktu. anlatacak halimde ykotu sonra anlatırım sen kenanı evine bırak dedim. beni yatağa yatırdı ve sızmışım...

yüzümü okşayan rüzgarla gözlerimi açtım tatlı ılık bir rüzgar geliyordu camlar açıktı ve yüksek seste müzik çalıyordu.
-hakannn ???
-hakannnnn ??
+heaa
-bu ne dıbına koyim sabah sabah kapat lan şunu diyerek doğruldum başım çatlıyordu.
+ ne sabahı lan saat 5 oğlum akşam oldu öldün sandık dıbına koyim kaç saattir uyuyorsun. dedi.
saate baktım gerçekten 5 i geçmişti. 21 saattir uyuyordum ve kafamın içinde filler gibişiyordu sözü tam yeriydi.
karnım çok açtı. mutfaktan yemek kokuları geliyordu. gel lan tavuk kızarttım yiyelim dışarı çıkalım dedi.
dışarı mı ? hemen telefona baktım melisten ne bir mesaj ne bir çağrı vardı. uyanır uyanmaz bozuk olan moralim iyice bozulmuştu.
bende aramayacaktım. giberim böyle aşkın ızdırabını diyerek yataktan çıktım ve elimi yüzümü yıkayıp mutfağa geçtim hemen birşeyler atıştırdık ve zaten moral gitti mi ne iştah kalır ne başka birşey.
hakan bana bakıyordu dün neler olduğunu kenan anlattı dedi.
anlattıysa o zaman benim birşey dememe gerek yok dedim.
aramadı mı baktın mı telefona dedi
yok dıbına koyim aramadı diyerek bağırdım. biraz geri çekildi. hakanın bir suçu yoktu neden ona bağırdım ki.
özür dilerim dedim ve dışarı çıktım günün ilk sigarasını ateşledim. hakan geldi sigara uzattım ve sigaramın dumanını üflerken napıcaz dıbına koyim böyle dedim.