sana yazayım o zaman kardeşim. Ben ölüyorum belkide. Her geçen saniye ölmek en zoru belki de anlayın beni. Bir şehirde yalnız kalmanın ne farkı var ki anlaşılıp dinlenilmemekten. Ben buna yaşayıp yalnızlığıma ölüyorum belkide. Sevse biri beni, seni, bizi, boğarım yalnızlığıma. Yalnız kalırız. Yalnızlığımıza ölürüz sonra da . Şimdı soruyorum sana : ormanlar senin olsa, dünyalar senin olsa , eğer yalnızlıkta senin ise ; ne anlamı kalır ki herşeyin ? Kalmaz değil mi ? Tek kalan sen olursun. Yalnızlığa ölmeye susamış bir sen. Çınarın dalına susamış bir sen...