Babaannemin kopyasından kacmak zorundaydim ama nasil cok korkuyordum kapidan ciksam hemen onume dikilebilirdi peki nasıl çıkmalıydım hic bir iletisime gecilmiyordu neden pesimdesiniz diyordum ses dahi cikmiyordu sadece bana bakiyordu tirsmamin sebebi de ogrermenlerle konusurken onur gibi gorunen varligin bana bakarkenki gozlerinde gordugum korku sacan ifade idi yarra yemistim artik allaha dualar ediyordum hic bir sucum yoktu ayrica gusüllüydümde en sonunda kapı çaldı ve ben jet gibi fırlayıp kacmayı denedim ve basardim cunki kapi calinca yok olmustu ortadan saate baktim servisim gelmis olmaliydi korktugum seyde servistekilerdi umarim babaannem gibi olmazdı
Aşık oldugum kızda aynı servisteydi tek mutlu oldugum sey oydu zaten hemen gittim oturdum olanları anlatacaktim anlatmassam deliricektim bana inanabilecek tek insan dı o cunku ailemde boyle seylere inanmıyordu