-abi ben canselden hoşlanmaya başlıyorum galiba. ama tam ne düşünüyorum bilemiyorum. belki sevgili olsak sıkılırım ama tip olarak çok beğeniyorum.

-anladım ali. ama bence uzak dur derim. o kızın senle ilgilendiğini sanmıyorum. bu zamana kadar gördüklerime dayanarak söylüyorum. sana daha iyilerini ayarlarız.

-valla öyle de ne bileyim abi ya. garip hissediyorum açıkcası.

-sen bana güven. aklından canseli sil. senle bir gün kafa dağıtalım sana biraz bilgi yüklemesi yapalım koçum.

-eyvallah abi sağolasın.

omzuma dokunda. durumdan memnun olmayan ama dediklerime de kulak asan bir yüz ifadesiyle odasına gitti. ulan hayat ne kadar garipti amk. seni beğeneni beğenmiyorsun. senin beğendiğin seni beğenmiyor. ya da beğeniler uyuşuyor hayat, geçmiş , yaşanmışlık peşini bırakmıyor...

neyseee. gece için düşünüp denizi nereye zütüreceğime karar vermem lazımdı benim. ve kafamda konuşma canlandırıyordum. aşık olmak istemiyordum. ama gidişat onu gösteriyordu...

buluşacağımız yeri falan ayarlayıp akşam denizle buluştuk. tabi ben yine hazırlandım. altıma bi blue jean çektim. üstümede bi gömlek giyip yeleğimi çektim. herhalde beni tanımlayan kıyafet yelektir. çok giyerim. hem kendi hoşuma gider, bence karşı tarafa da bir güven oluşturuyor. ne demiş nasrettin reyiz ; "ye kürküm ye." ccc nasrettin hoca ccc

denizle buluştuğumda denizden kendimi alamadım. gözlerini ortaya çıkaran güzel bir makyaj yapmış kafasına hoş bir bandana takmış. altına oda bi blue jean giyip, beyaz, salaş ,ince bir kazakla tamamlamış.

biz bunla selamlaştık falan gidip bir kafaye oturduk sonra...