21 mart pazartesi
Bu sabah canlı bomba olaylarından dolayı sokakta ve okulda pek aktif insan göremedim. Yemekhane ve kampüs yarı yarıya boştu. insanlar etkilenmişti ve korkunun yayıldığını hissedebiliyordum.
Okulda mavili kasklı power rangersler motorlarıyla dolaşıp hiç değilse gövde gösterisi yapıp bizlerede güveni vermeye çalışıyorlardı.
Karakter olarak oldukça içli, kıskanç, kaostan beslenen bir insanımdır. Görüntü olaraksa zayıf, kırılgan, hafif depresif ve yalnız takılmayı tercih eden biriyimdir.
Sosyal ilişkiler olarak: Biraz esprili, çoğunlukla karamsar, kalabalıktan kaçan, pasif karakterli ve atılganlıktan, girişkenlikten nefret eden bir insanımdır. Bunun nedeninin geçmişte her atağa kalktığımda hüsranla sonuçlandığının veya acımasız eleştirilere maruz kaldığımdan dolayı bilinçaltımda hasar meydana getirdiğini düşünüyorum.
Kız arkadaşım yok. Benden hoşlandığını düşündüğüm birkaç kız var ama cesaretsiz ve isteksiz olduğum için yada sevgili yapma gibi bir amacım olmadığı için onlara fazla yanaşmamayı tercih ediyorum.
Spor yapmayı düşünüyorum ama bir türlü kalkışamıyorum. Nedenini bilmiyorum galiba artık eskisi kadar bu konuda hırslı değilim. Benim sorunumda bu. Artık normal bir insanda olması gereken temel hırslara sahip değilim ve bu beni oldukça kötü etkiliyor. Yeniden hırslanabilmeyi çok isterdim. Kararlı olabilmeyi... Bir amaç uğruna çabalamayı ve başarma hissini tatmayı...
Yalnızlıktan kafayı yemiş gibi hissediyorum kendimi, kendimden nefret edeceğim şekilde fetişistik yönelimlerim oluyor... Bunlarla başa çıkmak gerçekten zor ve büyük bir bıkkınlık çökkünlük pgibolojik olarak gerçekten dibe vurmuş ve suçluluk hissettiriyor.
Yeni bir hayata ve karaktere sayfa açmayı çok istiyorum. Derslerimi düzeltip hayatı bir düzene sokmayı istiyorum. Ama bunun için bir adım atamadım daha.
Neyse yarından itibaren organik kimya çalışmayı düşünüyorum çünkü sınavlara az kaldı ayrıca artık derslerde tuttuğum notları tekrar edeceğim.
Yarından itibaren derslere çalışmaya başlayacağım kendime söz veriyorum.