Devam ediyorum panpalar ilginizden alakanızdan ötürü çok teşekkür ederim ilk enrtyi şukularsanız daha da kalabalıklaşalım daha güzel olur.

Bu korku beni sigara içmeye itiyordu koskoca bir paket winston lightı hiç etmiştim ve inceden ahmetin parliamentlrrine sarkıyordum aslında nefret ederim parliamentten ama o an brillant olsa gibimde olmazdı içerdim. Sabah 8 gibi ahmet uyandı ve yanıma geldi uyandın mı kanka dedi o sıra gözü küllüğe kaydı uyumadın demi lan dedi. Uyku tutmadı kardeşim dedim, geç bi duş al kendine gel dedi o duş beni eski halime döndürmese de biraz daha kendime gelmemi sağladı. Kapattığım telefonumu açtım belki pişman olmuştur ayılmıştır diye 1 tane bile çağrı yoktu beyler "özür dilerim oğlum" mesajı bile beni daha iyi yapardı ama yoktu duştan sonra ahmete başarılar diledim Babasıyla annesinin elini öpüp çıktım gördüğüm ilk marketten winston light alıp sınav yerine yürümeye başladım açtım ve canım hiçbir şey istemiyordu, bayılacak gibi olduğumu anladığımda iki tane topkek aldım ağzıma sokuşturdum en azından midemi dolu tutar diye. Bizi yavaştan içeri almaya başladılar, ben hiç istifimi bozmadan içebildipim kadar sigara içtim artık son anlar olduğunu anladığım dakikalarda telefonumu sigaramı çakmağımı ve her zaman sevdiğim insandan hatıra kalan bileklğimi tatlı tonton bi teyzeye emanet ettim oda sağolsun kırmadı. Kapıdaki puşt polise gözümüz gibi baktığımız zütümüzü ellettikten sonra sınav salonuna ufak adımlarla çıkmaya başladım. Korkmuyordum ve beni asıl korkutan buydu.