Ahmet var benim ufaklık çok severim keratayı aradım nerdesin dedim anladı direk sesimden ne oldu demeye başladı kardeşim ev müsaitse gelebilir miyim dedim gittim bunların eve. Ahmet içeri aldı beni annesiyle babasının yanında kendimi kasmaktan rahat konuşamadım en son ahmet odasına zütürdü beni sınavı çok takmış anne geliriz biz yine diye. Odaya girer girmez gözlerimden yaş akmaya başladı nefes alamıyordum bildiğiniz. Ahmetin elinde kolonya şişesi vardı korkuyordu her halinden belliydi çünkü anasınıfından hatta daha eskiden beri arkadaşımdı ve beni bir kere bile ağlarken görmemişti. Kardeşim anlat demekten dilinde tüy bittiği sırada hıçkıra hıçkıra anlattım kalabilir miyim burda dedim ayıp ediyorsun dedi gel ben sana yatağını hazırlıyım sınav giriş belgeni de dert etme şifreni biliyosan iki dakika da çıkartırım ben sana yenisini dedi. "Harbiden mi?" dedim çocuk gibi, küçücük boyuyla aldı koca kafamı ellerinin arasına harbiden tabi lan puşt dedi sarıldım bende sonra bi iki dövdükten sonra bunu keyfin yerine geldi bakıyorum falan dedi. Belgeyi çıkarttık, bana yatağımı gösterdiler sabaha kadar 1 gram uyku uyumadım gözlerim faltaşı gibi açıktı ve içim titriyordu korkuyordum. Her şeyden korkuyordum resmen.